مراسم های برگزاری عروسی ها باید رنگ و بوی ایرانی – اسلامی داشته باشد و حتما از ورود فرهنگ غربی به رسم و رسوم و مراسمات سنتی و بومی باید جلوگیری کنیم .در این میان گذری کوتاه بر رسم و رسومات شرق اصفهان که قلب ایران است در امر ازدواج را در این گزارش آورده ایم.
مراسم عروسی در شهر حسن اباد و روستاهای مجاور در چند بخش برگزار می شود.
سنت حسنه ای که بشر در طول تاریخ آن را برای توالد نسل با شیوه های مختلف و متفاوت بر اساس فرهنگ و شرایط محیطی خود برگزار کرده کهجرقویه علیا هم از این امر مستثناء نیست مردم این سرزمین جهت برگزاری هر چه با شکوهتر مراسم عروسی با هم همکاری می کنند.
ابتدا با مشورت خانواده داماد و عروس روزی را که مناسبت داشته باشد ( به قول بزرگترها ساعت باشد) را برای این مراسم تعیین می کنند یک هفته قبل از مراسم عروسی جهیزیه که توسط خانواده عروس تهیه می شود را در معرض دید همسایگان و آشنایان قرار می دهند و دو یا سه روز قبل از مراسم عروسی از طرف خانواده داماد جهیزیه ها را از خانه عروس به خانه داماد می برند ( البته تهیه جهیزیه در شهر حسن اباد توسط خانواده عروس بوده در حد معمول بوده و هر کس نسبت به وسعت مالی خود آن را تهیه می کند و این یک رسم پسندیده می باشد که چشم هم چشمی هنوز زیاد باب نیست)
IMG08034238
چیدن جهیزیه:
بعد از بردن جهیزیه به خانه داماد چند نفر داوطلبانه اقدام به چیدمان جهیزیه می کنند در این مرحله نیز افراد با همکاری و تعامل این کار را برای رضای خدا انجام می دهند.
مراسم حنابندان:
یک شب قبل از عروسیاز طرف خانواده داماد حنا و خنچه ه ( کادوهای و لباسهای عروس ) را با زدن دف یا تنبک همراه با آشنایان داماد و عروس به خانه عروس آمده و حنا را آماده کرده و به دست داماد و عروس می گذارند و افراد حاضر نیز کمی از حنا را برداشته و به دست و پاهایشان می گذارند ( عقیده بر شفا بودن آن را دارند).
در صبح فردای آن روز از طرف خانواده عروس خنچه ها ( کادوهای داماد ) را به منزل داماد می برند در این روز آشنایان خانواده عروس در منزل عروس و آشنایان داماد در منزل داماد ناهار مهمان هستند.
عروس بران:
در بعد ظهر روزی که شبش عروسی است از صبح عروس و داماد را به آرایشگاه می برند و نزدیک غروب داماد وقتی از آرایشگاه و حمام آمد با ماشین گل گرفته، عروس را به خانه عروس می برد رسم است که بزرگتر ها ( عمو یا دایی بزرگتر ) چادر را سر عروس کند و او را زیر قرآن رد کند و با آینه و قرآن سوار ماشین داماد می شود و از انجا آشنایان و دوستان با ماشین و موتور سیکلت بوق زنان عروس و داماد را همراهی می کنند این مراسم بنام عروس کشان معروف است و تا اذان مغرب این گروه دور شهر و مکانهای تاریخی مثل دژکوه گردش می کنند و بعد عروس را به منزل داماد می برند.
شروع مراسم عروسی:
معمولا در شهر حسن آباد و روستاهای همجوار مراسم زنانه و مردانه در دو مکان در نظر گرفته می شود در مورد مکان یک رسم بسیار خوب وجود دارد چون در منطقه ما تالار بزرگ وجود ندارد همسایگان عروس یا داماد منازل خود را برای مراسم عروسی آماده می کنند بدون هیچ مزد و هزینه ای ، در مورد مراسم بیشتر با سازهای سنتی مثل دف یا تنبک مراسم را گرم و شاد می کنند ولی متاسفانه در بعضی از عروسی ها مطرب را راه می دهند که مورد رضای بیشتر مردم هم نیست و صدای ترانه بعضی مراسمات تا پاسی از شب محیط را فرا می گیرد و این موضوع نیز قابل کنترل می باشد با مشورت و فرهنگ سازی می توان این مشکل را هم حل نمود.در بیشتر مراسمات عروسی جهت شادی سی دی های معمولی با صدای ملایم به مراسم شادی می بخشد.
بعد مهمانان به صرف شام می روند و بعد از صرف شام، افرادی که نسبت دوری با داماد دارند مراسم را ترک می کنند و آشنایان داماد را با خواندن شعر های سنتی که به رباهی معروف است تا حنجله، داماد را همراهی می کنند البته در مرحله شام دادن نیز جوانان و نوجوانان داوطلبانه در این امر کمک و همکاری لازم را دارند.
در صبح روز بعد دعوت شدگان مبلغی را در پاکت به صورت محرمانه گذاشته وبعضی تقدیم به عروس و بعضی تقدیم به داماد می کنند و این رسم نیز پسندیده بوده و می تواند کمک خرجی برای داماد باشد و بعضی هم که در مراسم عروسی نبوده و رفاقتی با عروس خانم داشته کادویی رابرای عروس خانم هدیه می آورد.
مراسم بندل تخت:
بعد ظهر بعد از شب عروسی در منزل داماد مراسم بنام پا تختی یا بندل تخت پر پا می کنند و کادو هایی که آشنایان برای داماد یا عروس هدیه آوردند را برای حضار می خوانند و با شعر و اشعاری از انها تقدیر و تشکر می کنند در این مراسم نیز با شیرینی و شربت از حضار پذیرایی می شود.
مراسم مادر زن سلام:
سه روز بعد از عروسی داماد و عروس خانم به همراه پدر و مادر داماد به منزل مادر زن و پدر زن می ایند و به همدیگر تبریک می گویند و هدایایی از طرف خانواده عروس به این افراد داده می شود. و این خلاصه ای از مراسم عروسی در جرقویه علیا بود.
در مراسمات عروسی یک سری معایب و یک سری محاسن را بهمراه دارد که در جرقویه علیا هنوز آداب و رسوم گذشته را به یاد دارند:
برای راه اندازی مراسم تمام اهل فامیل، دوست و آشنا دست به دست هم می دهند و گوشه‌یی از کار را می گیرند. آنقدر کارها به سرعت پیشمی رود که هیچ کاری روی زمین نمی‌ماند. عروسی‌ها در یک خانه خشتی یا ساده برگزار می شود.
در اختیار قرار دان منازل جهت برگزاری مراسمات شاد از جمله عروسی این هم هزینه ای را برای داماد کم می کند چه بسا بعضی از افراد ایراد برگزاری مراسم عروسی را در تالار را می گیرند و دو یا سه ماه قبل باید هزینه ای زیاد را بابت این کار در اصفهان بپردازد پس ما باید به جوانان و نوجوانان مزیت آداب و رسوم پدرانمان را گوشزد کنیم تا دوچار بعضی از آسیب های امروزی نشویم.
مشکلات جوانان در بحث ازدواج:
متاسفانه در اثر بعضی چشم هم چشمیها اندک افرادی در مراسم عروسی خود مطرب می آورند و در مدت چند ساعت هزینه بسیار زیادی را برای داماد بهمراه دارد و هم چنین باعث بوجود آمدن آسیب های اجتماعی به همراه آن می شود که بعد از مدت زمانی گریبانگیر جوانان می شود و ما باید بجای آوردن مطرب با آن خرج زیاد از وسائل قدیمی و سنتی مثل دف، تنبک و نی استفاده کنیم و در این مراسمات از فرهنگ غنی اسلام استفاده کرده و از گسترش فرهنگ غربی جلوگیری کنیم. البته یکی از دغدغه های خانواده ها در جامعه امروزی بحث معتاد بودن پسران می باشد با توجه به رشد زیاد این بلای خانمان سوز و افزایش طلاق در این موضوع خانواده های ما بیشتر باید متوجه این موضوع باشند.یکی دیگر از مشکلات و کم بودن تعداد ازدواجها ، بیکاری و نداشتن مسکن جوانان می باشد چون جوان ما با توجه به بحث اقتصادی و بیکاری تن به ازدواج نمی دهد و این موضوع توجه مسئولان را می طلبد و این موضوع در بعضی خانواده ها باعث طلاق هم شده است.
***************************************
مراسم آداب و رسوم ﻋﺮﻭﺳﯽ دهستان شاهتور
ﻫﺮﻣﻨﻄﻘﻪ ﺍﺯ شرق اصفهان ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺍﺩﺍﺏ ﻭﺭﺳﻮﻡ ﺧﺎﺻﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺎ ﺣﻔﻆ ﺍﺭﺯﺷﻬﺎﯼ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﺑﻪ ﺷﯿﻮﻩ ﯼ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﺩﺍﺏ ﻭ ﺭﺳﻮﻡ ﻧﺤﻮﻩ ﺑﺮ ﮔﺰﺍﺭﯼ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﯿﻮﻩ ﯼ ﺧﺎﺹ ﻫﺮ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺻﻮﻻ ﺍﯾﻦ ﺍﺩﺍﺏ ﺍﺯﻧﺴﻞ ﻫﺎﯼ ﮔﺬﺷﺘﻪ با( کمی تغییر) ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﺑﻪ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
دهستان شاهتورﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﺎﻃﻖ شرق اصفهان ﺍﺯ ﺍﺩﺍﺏ ﻭ ﺭﺳﻮﻡ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ . ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺳﻤﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ
ﺷﯿﻮﻩ ﮐﺎﻣﻼ ﺳﻨﺘﯽ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﻣﯿﺸﻮﺩ . ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺍﺯ ﺷﺐ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭﯼ ﺗﺎ ﺷﺐ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺍﺩﺍﺏ ﻭ ﺟﺸﻦ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺍﺳﻢ: ﺷﺐ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭﯼ (آشانایی بیشتر پسر ودختر)، خرج برون، ﻧﺎﻣﺰﺩﯼ (شیرین خورون)
عقد،عیدی بردن، ﺣﻨﺎﺑﻨﺪﻭﻥ، ﺷﺐ ﻋﺮﻭﺳﯽ، ﭘﺎ ﺗﺨﺘﯽ، ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺳﻼﻡ .
ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭﯼ
ﺷﺐ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭﯼ ﻓﻘﻂ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﭘﺪﺭوعمه یایکی از بزرگ خاندان ﻋﺮﻭﺱ ﻭ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻋﺮﻭﺱ ﻭ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺑﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﭘﺪﺭ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺎﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ . ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺷﺐ ﻋﺮﻭﺱ ﻭﺩﺍﻣﺎﺩ ﺑﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﭘﺪﺭ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﻈﺮ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻭﺳﺘﺎﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻈﺮاخلاق و به تفاهم رسیدن دو طرف بشناسند.
ﺧﺮﺝ ﺑﺮﻭﻥ
ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﻮﺩﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﻋﺮﻭﺱ . ﺷﺐ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭﯼ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺑﺎ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺑﻪﺧﺎﻧﻪ ﻋﺮﻭﺱ ﻣﯽ ﺍﯾﻨﺪ . ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻋﺮﻭﺱ ﻫﻢ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ
ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﻫﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺷﯿﺮﺑﻬﺎ، ﻣﻬﺮﯾﻪ، ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﻭ ﻏﯿﺮﻩ ﺑﺎ ﻫﻢﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺻﻮﻻ ﻣﻬﺮﯾﻪ ﻋﺮﻭﺱ ﻗﺒﻠﯽ ﺭﻭﺳﺘﺎ
ﻣﻼﮎ ﻣﻬﺮﯾﻪ ﻋﺮﻭﺱ ﺑﻌﺪﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪﺑﻪ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﺭﺳﯿﺪﻧﺪ ﻣﻬﺮﯾﻪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﺮﺍﺭﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺮﮔﻪ ﺍﯼ ﺛﺒﺖ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ.(که این روزها مشکل بیشتر خانواده ها مبلغ زیاد مهریه ای است که خانواده عروس تعیین میکنند)
ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺳﻼﻡ
ﺣﺪﻭﺩ ﯾﮏ ﯾﺎ ﺩﻭﺷﺐ ﺑﻌﺪ ﻋﺮﻭﺳﯽ، ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻋﺮﻭﺱ، ﭘﺪﺭ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻭﺧﻮﺍﻫﺮ ﻫﺎﯼ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺭﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻋﺮﻭﺱ ﻭ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺐ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺳﻼﻡ ﺩﻋﻮﺕ
ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﺎﻡ ﻫﺪﯾﻪ ای به عروس وداماد ﺗﻘﺪﯾﻢ میکنند.
چه کنیم برای معضل سخت گیری در ازواج
ولی این روزها کمتر جوانی پیدا میشود که سمت عروسی و زن گرفتن برود از آن طرف هم کمتر پدری میتواند برای دخترش جهزیه فراهم کند چرا؟؟؟؟
به خاطر درآمد کم خانواده ها و نداشتن شغل خوب یا لااقل کشاورزی کردن که این هم در دهستان شاهتور کم کم رو به نابودی میرود پس با این وجود جوانها مجبورند یا مجرد بمانند یا در سن بالا ازدواج کنند یا رو به خلافهای رواج در جامعه برند مهریه های سنگین خواسته های زیاد خانواده عروس مثلا باید کارمند دولت داشته باشی,درآمدت زیاد باشد خانه ات آماده و مجلل باشد,فلان ماشین را داشته باشی ……….. یا خانواده داماد خواسته های داشته باشند که پدر عروس در توانش نباشد، مثلا در گرفتن جهزیه که مهمترین چیز است باید فلان تلوزیون یا فلان یخچال رابخری خرید مبلمان شیک و گران قیمت و…..بدبختانه با وجود این درخواست ها که از دو طرف صورت میگیرد عشق و عاشقی و دوست داشتن بین دو طرف میمیرد.
***************************************
مراسم آداب و رسوم ﻋﺮﻭﺳﯽ در هرند۱
یکی از مراسم هایی که از گذشته تا به حال در شهر هرند برگزار می شود، مراسم پُر سر و صدای عروسی (ازدواج) است، که معمولا طی چند مرحله انجام می گرفت.
۱) مراسم عروس پسندیدن و صورت قباله نوشتن یا در واقع مراسم نامزدی: زمان های قدیم در شهر هرند، انتخاب همسر برای پسران به عهده ی پدر و مادر بود و آنان بر اساس تجربه ای که داشتند برای فرزندانشان همسر انتخاب می کردند. البته نظر دختر و پسر هم مهم بود و ابتدا پدر و مادر به پسر خود می گفتند: “آیا فلان دختر را می خواهی؟” و پسر هم اگر دختری را دوست می داشت به پدر و مادرش می گفت تا بروند با خانواده ی دختر صحبت کنند؛ خلاصه کار پسر فقط گفتن بله و دادن رضایت بود و بقیّه ی کارها به عهده ی پدر و مادر، بخصوص مادر، بود.
بدلیل اینکه در قدیم وسایل ارتباطی مثل: تلفن، موبایل و … وجود نداشت، پدر و مادر پسر، فردی را به عنوان دلّال به خانه ی دختر می فرستادند تا اجازه ی خواستگاری را از پدر و مادر دختر بگیرد و اگر اجازه دادند، پسر با پدر و مادرش یا اگر احیانا پدر و مادر پسر از دنیا رفته بودند، با عمویش به خانه ی عروس می رفتند و پس از صحبت و توافق بر سر مهریّه، صورت قباله ای توسّط امام جماعت یا بزرگان محلّه نوشته می شد و افراد حاضر در جلسه، زیر آن را به عنوان شاهد مُهر یا امضاء می کردند. در ضمن، صورت قباله های قدیم که در شهر هرند رسم بود، عبارت اند از: ۱۰ مَن مِس (به سنگ کیلوی تبریز) – ۱۰ مثقال طلا – یک دست رخت خواب – دو تخته گلیم یا نَمَد – وسایل حمّام و نیم یا یک دانگ خانه ی مسکونی.
۲) مراسم خطبه خواندن و جاری شدن صیغه ی عقد: بعد از نوشتن صورت قباله، اگر دو خانواده مایل بودند، همانجا عاقد خطبه ی عقد را می خواند؛ وگرنه با توافق دو خانواده، یک روز را به عنوان مراسم عقدکنان انتخاب می کنند و در آن روز جشنی به پا کرده و به خواندن خطبه ی عقد می پردازند.
در شهر هرند، عاقد اوّل به اتاق عقد، که عروس در آن بر سر سفره ی عقد نشسته است و مهمانان هم دور او جمع شده اند، می رود و بعد از سه بار خواندن خطبه، وکالت (بله) را از عروس می گیرد و سپس به مجلس مردان می آید و با گرفتن وکالت (بله) از داماد، به اجرای صیغه ی عقد و خواندن صورت قباله برای حاضرین می پردازد و بدین ترتیب، دختر و پسر محرم و شریک زندگی یکدیگر می شوند.
شب بعد از عقد، داماد و خانواده اش به همراه عموها، عمّه ها، دایی ها و خاله ها، مهمان خانواده ی عروس هستند که در شهر هرند به آن “مهمانی پُشت عقد” می گویند. درضمن، دختر و پسر تا قبل از مراسم عقدکنان، حق دیدار یکدیگر را نداشتند، مگر اینکه در مجلسی عمومی یکدیگر را بر حَسَب اتّفاق ببینند.
بهتر است بدانید، مراسم عقد با آوردن خُنچه از خانه ی داماد به خانه ی عروس شروع می شود؛ خُنچه، سینی هایی است که وسایل پذیرایی از مدعوّین، لباس به جهت عروس و نزدیکان عروس و … را در آن می گذاشتند و توسّط جوانان و نوجوانان حمل می شد. در مراسم عقد، اهل محل، فامیل و آشنایان دو خانواده دعوت می شدند و دعوت گرفتن به وسیله ی خادمین، اطرافیان و وابستگان عروس و داماد که “پاکار” نامیده می شدند، انجام می گرفت. پس از اجرای صیغه ی عقد، از مهمانان با نُقل و شیرینی و امروزه میوه پذیرایی می شد و سپس داماد را به اتاق عقد دعوت می کردند.
مراسم عروسی در آن روزها در شهر هرند، بسیار جالب و دیدنی بود؛ این مراسم با بردن جهیزیّه ی عروس به خانه ی داماد آغاز می شد. جهیزیّه را در سینی هایی می چیدند و حدود ۳۰ تا ۴۰ نفر که اکثرا نوجوانان بودند، این سینی ها را روی سر می گذاشتند و همراه با دایره زن ها (داریه زِن ها) و سر دادن شُعارهای مذهبی، به طرف خانه ی داماد می رفتند و پس از تحویل جَهاز، داماد مبلغی را به عنوان دستمزد به آنان می داد.
در مراسم عروسی که تمام خرج آن با داماد بود (البته خرج مراسم عقد برعهده ی عروس بود)، فامیل و آشنایان دو خانواده به صرف ناهار یا شام دعوت می شدند و در طول مراسم عروسی، که در قدیم سه شبانه روز طول می کشید، درب منزل داماد به روی جوانان و اهل محل باز بود و جوانان در آنجا به زدن ساز، ترانه خوانی و انجام نمایش می پرداختند و پس از صرف شام، عروس و داماد را تحت عنوان “عروس کِشان” به منزل داماد (حِجله یا حَنجله) می بردند؛ درضمن شام عروسی در قدیم عبارت بود از: برنج و روغن، آب گوشت و شیرین پلو، ولی امروزه بیشتر چلو مُرغ یا چلو جوجه است.
فردای شب عروسی در شهر هرند، از قدیم تا امروز مراسمی بنام “پا تختی” رسم بوده و هست که در این مراسم، مهمانان هدایایی را به عنوان “ساچِق یا ساچِقی” برای عروس و داماد می آوردند، ضمنا این مراسم فقط مخصوص بانوان است.
آخرین مراسمی که بعد از مراسم های عقد، عروسی و پا تختی انجام می گیرد، مراسم دست بوسان است که عروس و داماد به خانه ی پدر خانم یا بزرگ و سرپرست عروس می روند.
سوالات، نقد و بررسی